Pomoc rozwojowa i pomoc humanitarna - Europejski Rok na Rzecz Rozwoju
| Pomoc rozwojowa i pomoc humanitarna - Europejski Rok na Rzecz Rozwoju |
 |
 |
 |
| Wpisany przez Bernadeta Banaszczyk |
| Środa, 25 Listopad 2015 14:01 |
|
Rok 2015, ogłoszony Europejskim Rokiem na Rzecz Rozwoju, to czas na pokazanie tego, w jaki sposób pomagamy innym. Pomoc humanitarna jest jednym z elementów Oficjalnej Pomocy Rozwojowej na świecie, której największym instytucjonalnym donatorem jest Unia Europejska (w 2013r. jej wkład wyniósł ponad połowę całego wkładu światowego). Pomoc rozwojowa i pomoc humanitarna to dwa rodzaje pomocy, których udzielamy poprzez międzynarodowe organizacje. Pomoc rozwojowa to pomoc długofalowa, nastawiona na pozytywną zmianę w miejscu jej udzielania. To pomoc, dzięki której próbujemy zmienić rzeczywistość w krajach rozwijających się na lepszą , ale w taki sposób, żeby ta zmiana była trwała. Poprawienie sytuacji w biednym i targanym konfliktami zbrojnymi kraju to trudne zadanie, ale możliwe. Pomoc humanitarna rządzi się trochę innymi prawami. To pomoc doraźna, udzielana wszędzie tam, gdzie wydarzyła się katastrofa i zagrożone jest życie ludzi. Trzeba działać szybko i dobrze dostosować rodzaj pomocy do lokalnych potrzeb. Bardzo często działa się w wyjątkowo trudnych warunkach. Liczy się tu dobra organizacja. Unia Europejska udziela pomocy nadzwyczajnej ofiarom katastrof i konfliktów na całym świecie w reakcji na ich konkretne potrzeby. Robi to za pośrednictwem Komisji Europejskiej, a konkretnie Dyrekcji Generalnej ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności (ECHO). Pomoc, jakiej udziela ECHO, trafia bezpośrednio do potrzebujących, niezależnie od ich narodowości, wyznania, płci czy pochodzenia etnicznego. Skala i częstotliwość zagrożeń humanitarnych występujących na całym świecie stale rosną. Zmiany klimatu, wzrost liczby ludności połączony z urbanizacją, działalnością przemysłową i degradacją środowiska – wszystkie te czynniki razem wzięte stanowią główną przyczynę tego zjawiska. Interwencje podejmowane w imię pomocy humanitarnej i ochrony ludności przeprowadzane są często w wyjątkowo trudnych warunkach – pomoc musi pilnie dotrzeć do ofiar i być dostosowana do ich szczególnych potrzeb, podczas gdy ograniczenia logistyczne i niebezpieczna sytuacja na miejscu utrudniają dostęp od obszarów dotkniętych katastrofą. Oprócz ekipy liczącej 347 pracowników w centrali, UE dysponuje tez siecią 44 wyspecjalizowanych terenowych biur ds. pomocy humanitarnej w 39 krajach na całym świecie wraz ze 148 ekspertami w tej dziedzinie, których wspomaga na co dzień 320 członków personelu miejscowego. W sytuacjach kryzysowych osoby te wspierają od strony technicznej operacje finansowane przez UE, monitorują interwencje oraz pomagają w skali lokalnej, koordynując pomoc udzielaną przez darczyńców. Uczestniczą one również w opracowywaniu strategii interwencyjnych. Partnerzy współpracujący z UE przy udzielaniu pomocy humanitarnej musza szanować podstawowe Wartości: - Humanitaryzm: należy starać się łagodzić cierpienia wszędzie tam gdzie to możliwe. - Neutralność: pomoc musi być udzielana bez faworyzowania żadnej grupy ludności. - Bezstronność: przy udzielaniu pomocy należy kierować się wyłącznie kryterium potrzeb, bez dyskryminacji. - Niezależność: pomoc humanitarna udzielana jest jedynie po to, by złagodzić ludzkie cierpienia – nie może ona służyć innym celom. Pomoc humanitarna finansowana przez UE przybiera różne formy, stosownie do konkretnych okoliczności: 1.Pomoc żywnościowa może obejmować dostarczanie przesiedleńcom racji żywnościowych, produktów dla najbardziej niedożywionych dzieci oraz nasion i nawozów dla rolników. 2.Pomoc medyczna obejmuje szczepienia mające zapobiegać epidemiom, leczenie obrażeń, dostarczanie leków oraz ustanowienie ośrodków podstawowej opieki zdrowotnej. W pierwszej kolejności pomoc udzielana jest kobietom w ciąży i dzieciom. 3.W strefach dotkniętych katastrofą najważniejsze jest zapewnienie dostępu do czystej wody i odpowiednia kanalizacja – higiena i urządzenia kanalizacyjne pozwalają zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób. 4.Zasadnicze znaczenie dla przetrwania ma zapewnienie ludności schronienia, które stanowi Wiele operacji przygotowuje także mieszkańców do radzenia sobie w warunkach katastrofy oraz łagodzenia skutków ewentualnych przyszłych katastrof dla ich społeczności. W przypadkach, w których można przewidzieć zagrożenia i zapobiec katastrofom, lepsze przygotowanie ludności i wdrożenie na miejscu odpowiednich mechanizmów reagowania może ograniczyć skutki katastrof. Temu właśnie służy unijny program „DIPECHO”. Projekty realizowane w ramach tego programu skoncentrowane są na szkoleniach, budowaniu potencjału, pogłębianiu świadomości, ustanawianiu i ulepszaniu lokalnych systemów wczesnego ostrzegania oraz planowaniu awaryjnym. Obejmują one zwykłe środki przygotowawcze, które często lokalni mieszkańcy mogą sami wdrożyć . Zresztą w większości przypadków aktywnie uczestniczą oni w działaniach DIPECHO. Projekty realizowane są przez europejskie agencje pomocowe oraz agencje ONZ we współpracy z lokalnymi organizacjami pozarządowymi i miejscowymi władzami. Zasięg DIPECHO obejmuje osiem regionów narażonych na katastrofy. SA to: Karaiby, Ameryka Środkowa, Ameryka Południowa, Azja Środkowa, Azja Południowa, Azja Południowo – Wschodnia, Afryka południowo – Wschodnia oraz południowo – zachodni obszar Oceanu Indyjskiego i region Pacyfiku. Od 1992 roku Unia europejska pomogła milionom ofiar katastrof na całym świecie. Instytucje UE przekazują obecnie rocznie średnio ponad 1 mld euro na pomoc humanitarną dla najbardziej potrzebującej ludności na świecie. Jeśli doliczyć do tego środki przekazywane przez kraje UE indywidualnie, Unia jest najważniejszym dawcą pomocy humanitarnej na świecie. Co roku UE dostarcza pomoc humanitarną, która trafia do ponad 120 mln osób w 92 krajach poza UE. W ciągu ostatnich 20 lat działania UE prowadzone były zarówno na terytorium UE, jak i poza nim, a zakres osiągnięć był bardzo szeroki: od skutecznej koordynacji na szczeblu europejskim po udane szkolenie lokalnych ekspertów w innych częściach świata. UE powołała do życia wiele różnych inicjatyw z zakresu wczesnego ostrzegania, w tym internetową platformę do celów ostrzegania „Meteoalarm” oraz „Globalny system koordynacji i ostrzegania o katastrofach” – nieprzerwanie działający system gromadzenia danych i ostrzegania UE inwestuje również w systemy wykrywające konkretne zagrożenia – takie jak trzęsienia ziemi, powodzie, pożary lasów i tsunami – i ostrzegające przed nimi. Dzięki unijnym inwestycjom w technologie pozwalające zapobiegać katastrofom oraz łagodzić ich skutki, jak również ścisłej współpracy z innymi partnerami udało się stworzyć europejski system informacji o pożarach lasów oraz europejski system ostrzegania przed zagrożeniami powodziowymi. UE zawsze szybko reagowała na potrzeby humanitarne na całym świecie, nie tylko pełniąc rolę głównego darczyńcy, ale także tworząc normy w zakresie poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego i zasad humanitarnych. Zasadnicze znaczenie ma zadbanie o to, by mechanizmy wprowadzone na wypadek sytuacji kryzysowych nadążały za wyzwaniami, jakie stawia przed nami coraz bardziej zagrożony kryzysami współczesny świat, i za wzrastającym zapotrzebowaniem na pomoc. UE uważa, że operacje prowadzone w obliczu katastrof są bardziej efektywne, jeśli odpowiednie zaplecze jest dostępne na miejscu. Dlatego dokłada starań, aby zwiększyć zdolność reagowania społeczności lokalnych i przygotować je na przyszłe wstrząsy. UE ustanowiła Europejski Ochotniczy Korpus Pomocy Humanitarnej, aby dać obywatelom możliwość udziału w operacjach humanitarnych. Zgodnie z tym, co zostało przewidziane w traktacie lizbońskim, we wrześniu 2012 roku Komisja Europejska przedłożyła plany stworzenia dla ok. 18 tys. osób możliwości uczestniczenia na zasadzie wolontariatu w operacjach humanitarnych prowadzonych na całym świecie w latach 2014 – 2020. Do udziału w programie zgłosić się mogą zarówno młodzi ludzie, którzy planują zawodowo zajmować się pomocą w sytuacjach kryzysowych, jak też eksperci w zakresie pomocy humanitarnej, którzy maja już doświadczenie w tej dziedzinie. UE zagwarantuje, że uczestnicy będą wysyłani tam, gdzie ich umiejętności są najbardziej potrzebne, oraz że przyczynią się oni do rozbudowy miejscowego potencjału i zwiększenia grona miejscowych wolontariuszy. Jednym z priorytetów jest zapewnienie wolontariuszom bezpieczeństwa. W ramach pierwszej serii projektów pilotażowych ponad 250 Europejczyków zostało wysłanych do ponad 40 krajów, w tym Haiti, Indonezji, Mozambiku i Tadżykistanu. Aby przygotować się do pracy w terenie, przed wyjazdem biorą oni udział w szkoleniu, w którym elementy teoretyczne łączone są z zajęciami praktycznymi. Po zakończeniu pilotażowej fazy programu, do potrzebujących krajów zostaną wysłani pierwsi wolontariusze Europejskiego Ochotniczego Korpusu Pomocy Humanitarnej. 10 grudnia 2012 roku Unia Europejska otrzymała Pokojowa Nagrodę Nobla. Nagroda ta zainspirowała UE do powołania inicjatywy „Dzieci pokoju”, której celem jest finansowanie projektów Humanitarnych, które służą zapewnieniu edukacji dzieciom żyjącym w obszarach dotkniętych konfliktami. Od 2012 roku UE stale zwiększa środki finansowe przeznaczone na tę inicjatywę, pomagając w ten sposób najmłodszym ofiarom konfliktu. Dzieci w regionach dotkniętych konfliktami znajdują się w wyjątkowo trudnej sytuacji. Dziewięćdziesiąt procent ofiar konfliktów na świecie stanowią cywile, z czego połowa to dzieci. W wyniku konfliktów 7 mln dzieci zostało uchodźcami, a 13 mln zostało przesiedlonych w obrębie swojego kraju. Ponad 28 mln dzieci zostało pozbawionych możliwości uczenia się w szkole. Jednym z priorytetów działań służących wspieraniu i ochronie dzieci z obszarów dotkniętych konfliktem jest inwestowanie w zapewnienie im dostępu do szkół, bezpiecznego środowiska szkolnego i psychologiczno – społecznego wsparcia w przezwyciężaniu traumatycznych doświadczeń z czasu wojny. Dzięki projektom finansowanym przez Unie Europejską i realizowanym przez partnerskie organizacje humanitarne unijna inicjatywa „Dzieci pokoju” stworzyła szansę zdobycia wykształcenia ponad 108 tys. dziewcząt i chłopców w 12 krajach na całym świecie. Do tej pory w inicjatywie udział wzięły dzieci z Pakistanu, Demokratycznej Republiki Kongo, Etiopii, syryjscy uchodźcy w Iraku, dzieci z Sudanu Południowego, Czadu, Republiki Środkowoafrykańskiej, Somalii, Afganistanu, Birmy, Kolumbii i Ekwadoru. Więcej o pomocy na rzecz rozwoju i o pomocy humanitarnej można znaleźć na stronach: http://europa.eu/pol/hum/index_pl.htm |
