W tym tygodniu (dziś) miało się odbyć w brytyjskiej Izbie Gmin kolejne głosowanie nad umową o wyjściu Wielkiej Brytanii z UE, co miało umożliwić zwrócenie się do UE o przełożenie daty Brexitu.Tymczasem, John Bercow, Speaker brytyjskiej Izby Gmin, czyli odpowiednik naszego Marszałka Sejmu oświadczył, że głosowanie takie możliwe byłoby wyłącznie, jeśli w umowie znalazłyby się znaczące zmiany. Bercow powołał się na procedurę sprzed kilkuset lat zabraniającą poddawania pod głosowanie w Izbie Gmin w ramach tej samej sesji parlamentu projektów decyzji, które już raz zostały odrzucone.

Na dziś – skoro nie słychać nic o znaczących zmianach w treści umowy brytyjsko-unijnej – wygląda na to, że głosowanie nad umową określającą warunki Brexitu nie odbędzie się.

A więc chaos po stronie brytyjskiej narasta, a do Brexitu pozostało 9 dni, co nieuchronnie przybliża perspektywę Brexitu bezumownego, czyli tzw. „twardego”. O ile bowiem data Brexitu miałaby być przesunięta, wymaga to zgody pozostałych 27 krajów (które spotkają się podczas Szczytu Rady Europejskiej jutro i pojutrze). Z kolei jednak, uchwała Izby Gmin z 14 marca przewiduje, że o przesunięcie tej daty premier May mogłaby się ubiegać w UE w celach „technicznych”.

Jeśli zaś nie dojdzie to przyjęcia jakiejś formy umowy z UE, uchwała Izby Gmin wskazuje, że w takiej sytuacji wydłużenie terminu na opuszczenie UE wymagać będzie odpowiedniego uzasadnienia dla Rady Europejskiej i wskazania czasu adekwatnego do przyczyny wydłużenie terminu. Dodatkowo przesunięcie terminu Brexitu na czas dłuższy niż „techniczny” spowoduje konieczność organizacji w Wielkiej Brytanii wyborów do PE w maju 2019.

Zdaniem głównego negocjatora Brexitu po stronie UE, aby nnastępiło przesunięcie daty Brexitu, Wielka Brytania musi dobrze umotywować wniosek i wskazać konkretnie swoje priorytety. Unia bowiem sprzeciwia się przedłużeniu, któremu nie towarzyszyłyby propozycje konkretnnych rozwiązań, czyli takiemu, które przedłużałoby jedynie sytuację niepewności i zawieszenia.